راهنمای دستوراالعمل

علیرغم اقدامات و تلاشهای قابل توجهی که توسط سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در راستای حفاظت، احیا، توسعه و بهره برداری پایدار از عرصه های منابع طبیعی صورت گرفته است، به ندرت می توان رد پایی از مستند سازی علمی این اقدامات در جهت اطلاع رسانی مناسب و ایجاد کانونهای یادگیری و تعمیم تجارب موفق حاصله جستجو نمود. بدین ترتیب اگر که بر اساس یک اقدام نتیجه گرا ، هدف از انجام فرایند شناسایی و مستند سازی بهترین تجربیات را معرفی درس آموخته هایی بدانیم که قابل تعمیم بوده و می توانند بعنوان یک الگو دست اندرکاران و ذینفعان مرتبط از جمله بهره برداران و مجریان طرح های منابع طبیعی را به تغییر رفتار و عملکرد بهتر متقاعد سازد، باید گفت که در این راستا چندان موفق نبوده ایم. رسالت آموزش و ترویج ایجاب می کند، ابتکارات و اقدامات موثری که در راستای مدیریت پایدار سرزمین، بخشهای دولتی متولی این امر و یا توسط جوامع محلی صورت می گیرد به درستی مورد شناسایی و ارزیابی قرار گرفته و با استفاده از ابزارهای رسانه ای و فعالیتهای ترویجی در اختیار سایرین قرار گیرد. اعمال ارزیابی در این فرآیند از این جهت حائز اهمیت است که در فرایند تعمیم، دیگران را متقاعد به ارجحیت این اقدامات بر روشهای معمول نماید.